NOIR...

Μαυρόασπρο

Πριν πολύ καιρό συνειδητοποίησα ότι η αλλαγή μου από τη φωτογράφιση με φιλμ στην ψηφιακή φωτογραφία είχε ένα τίμημα… ψηλό μπορώ να πω. Η ευκολία με την οποία βλέπεις τα πάντα στην οθόνη γεμάτα από χρώμα και εστιάζεις, σκοπεύεις, ρίχνεις και μια ματιά στο ιστόγραμμα και… κλίκ… όλα καλά. Δεν λέω καλό το χρώμα αλλά νομίζω ότι αυτό δημιουργεί μία τεμπέλικη προσέγγιση στις θεμελιώδεις αρχές της φωτογραφίας.

Την εποχή του φιλμ το 90 της εκατό των φωτογραφιών μου ήταν μαυρόασπρες. Αυτό με την πάροδο του χρόνου είχε σαν αποτέλεσμα να «σκέφτομαι» μαυρόασπρα. Μόλις τώρα όμως συνειδητοποιώ πόσο ισχυρή συνήθεια ήταν αυτή. Ξέρετε, όταν αφαιρείς το χρώμα σαν πληροφορία από το μυαλό σου τότε το μυαλό συνηθίζει σε αυτή την αλλαγή. Υπολογίστε πως θα λειτούργει η προεπισκόπηση σας μπροστά σε μια εικόνα όταν ξέρετε ότι το χρώμα που βλέπετε δεν θα είναι μέρος της τελικής εικόνας .Ο εγκέφαλός σας θα αρχίσει αμέσως να επικεντρώνεται σε πράγματα όπως την υφή , την αντίθεση , το τονικό εύρος , το σχήμα και τη μορφή . Όλες εκείνες τις λεπτές ισορροπίες μεταξύ υφής και τονικότητας που μπορεί να μετατρέψουν μια καλή εικόνα σε μια καταπληκτική εικόνα!

Emmanouel