ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ…ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ!

Σκεφτείτε για λίγο… Έναν άνθρωπο… ένας από τους αμέτρητους πλέον συμπολίτες μας που βιώνουν την απόλυτη φτώχεια και την απελπισία χωρίς να έχει το μεγαλύτερο μέρος της ευθύνης γι αυτό! Που έκανε ότι μπορούσε και δεν βρήκε φως πουθενά. Οι λέξεις απελπισία, αδιέξοδο, αδιαφορία… τα λόγια του. «Είναι να σε πιάνει τρέλα» . Η μόνη διέξοδος που αισθάνεται ότι του απομένει, είναι να ......... μοιραστεί με όσο το δυνατόν περισσότερους την αγωνία του. «Έχω κάνει στη ζωή μου αμέτρητες δουλειές! Προσπάθησα σε πολλούς τομείς, πωλητής, μεταφορέας, νυχτοφύλακας, διαφημιστής, έκανα ότι περνάει από το χέρι μου για να μεγαλώσω τα παιδιά μου. Πριν δύο χρόνια περίπου μαζί με τη κόρη μου που είχε μείνει και αυτή άνεργη, βρήκαμε το κουράγιο με ένα μικρό δάνειο απο τράπεζα να ξεκινήσουμε μια δική μας δουλειά. Αγοράσαμε μια καντίνα! Τα προβλήματα όμως ήταν τόσα πολλά! Δεχτήκαμε φοβερό πόλεμο ακόμα και απο τις υπηρεσίες του Δήμου! Αντέξαμε για ένα χρόνο αλλά η κρίση μας γονάτισε. Έτσι τέλειωσε κι αυτή η προοπτική η …το όνειρο! Έτσι λοιπόν ακόμα ένας νέος άνθρωπος μπήκε στην λίστα με τους άνεργους μαζί με τόσους άλλους νέους και νέες των οποίων τα όνειρα χάνονται επειδή κάποιοι (κυρίως θεσμικοί εκπρόσωποι) ΕΤΣΙ ΤΟ ΘΕΛΟΥΝ! Χωρίς τεκμηριωμένη άποψη, χωρίς να προσφέρουν προοπτική για τίποτα, χωρίς να δημιουργούν καμία ελπίδα στα παιδιά για το αύριο! Όλες αυτές τις ημέρες και τις νύχτες της απελπισίας μου ψάχνω παντού, προσπαθώ να μάθω, να ενημερωθώ για ότι συμβαίνει μήπως βρω μια ευκαιρία, μια πόρτα ανοιχτή. Συνέχεια πέφτω επάνω σε όχι, σε μια άρνηση για τα πάντα. Ρώτησα να μάθω για νέες δουλειές, έψαξα να διαβάσω, να ενημερωθώ για τις επενδύσεις και τα προγράμματα που θα γίνουνε. Σε όλα «όχι» και «δεν θα γίνει τίποτα» μου λένε. Όλοι αυτοί στις καρέκλες έχουν τα σπίτια τους, τα εξοχικά τους, τα σκάφη τους, τις διακοπές τους. Δεν δίνουνε σημασία για κάποιον σαν εμένα. Πιο πολύ τους νοιάζει να είναι πράσινος ο κήπος τους και όχι αν εγώ έχω σπίτι να μείνω και φαγητό για την οικογένεια μου. Κανένας από μας δεν είναι τεμπέλης, κανένας δε θέλει να τον κυνηγάν για χρέη, το κυριότερο, να μην μπορεί να φροντίσει τα παιδιά του, που αγαπά όσο τίποτα άλλο. Ξέρω πόσο άσχημο είναι να μην έχεις δεκάρα, να εξαρτάσαι από τη βοήθεια άλλων, να βλέπεις φελλούς και νούμερα να κορδώνονται, άτιμους να σε χλευάζουν με την προκλητικότητά τους. Νιώθω οργή, όχι όμως απελπισία. Γιατί ξέρω. Ξέρω ότι η χώρα μας πεθαίνει… Και όχι μόνο αυτό. Θέλουν να μας πείσουν οι άχρηστοι, τα λαμόγια, οι κλέφτες, οι συμβιβασμένοι, οι ασυνείδητοι, ότι τάχα εμείς φταίμε!!! Δεν έφυγα, δεν θέλω να κρυφτώ και να το βάλω στα πόδια. Δουλειά ψάχνω, όχι μίζα και επιδότηση και χαρτζιλίκι από καμία εταιρεία, η από κανέναν φιλάνθρωπο. Για να μπορέσω να είμαι εντάξει στις υποχρεώσεις μου και να ζήσω με αξιοπρέπεια.» Δεν φοβάμαι πλέον κανέναν τους! Μόνο τον Θεό και την ανεργία φοβάμαι! Ο Θεός είναι μαζί μας αλλά δυστυχώς και η ανεργία μαζί μας είναι!» Όνομα-Ανώνυμος άνεργος Επάγγελμα- ένας αριθμός στο γραφείο ανεργίας Υπηκοότητα – Μπανανία EUROPE ΔΕΝ ΕΛΠΙΖΩ ΤΙΠΟΤΑ ΔΕΝ ΦΟΒΑΜΑΙ ΤΙΠΟΤΑ…ΕΙΜΑΙ ΑΝΕΡΓΟΣ! ΚΑΛΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ (Συγχωρέστε με αν σας χάλασα την γιορτινή ατμόσφαιρα.) Εmmanouel 2013